OF versus EN, twee aparte werelden?

OF en EN, wanneer we er diep, heel diep, op ingaan dan lijken het wel twee verschillende werelden. Kunnen we spreken van een EN-wereld en een OF-wereld?
Er is verdelen, de OF-wereld, en er is samenvoegen, EN.

EN versus OF doorheen de geschiedenis

We gaan even terug in de geschiedenis. We starten bij Julius Caesar. Zijn motto was "verdeel en heers". Verdelen, het accent ligt duidelijk op OF.

Een stapje verder in de geschiedenis: het ontstaan van de rooms-katholieke kerk. De katholieken sloten, wat ik noem 'een verstandshuwelijk', met de Romeinen. Waarom? Omwille van de macht; op die manier konden ze hun tegenstanders, met name de gnostici, verslaan. Hier werd opnieuw "het mes van OF" gebruikt: wij tegenover de anderen, in dit geval tegenover de gnostici.

Even wat doorspoelen, dit tot René Descartes. Descartes maakte een strikte scheiding tussen de geest enerzijds en de materie anderzijds, waarbij de geest toegewezen werd aan de godsdienst terwijl de materie toegewezen werd aan de wetenschap. Meer hierover in het artikel 'de schaar van Descartes'.

Wanneer we het zo bekijken dan ziet het er naar uit dat verdelen, OF, een kernbegrip is van onze westerse cultuur. Is dit wel zo? We spoelen wat verder terug in de geschiedenis, met name tot voor de Romeinen. Dan komen we terecht bij de Grieken. Was verdelen een sleutel van de Griekse cultuur? Ik dacht van niet. Hierbij twee voorbeelden. 1. De polis, wat met groepsgevoel en samen beslissen te maken heeft. 2. Ten tijde van de Grieken werd er geen onderscheid gemaakt tussen verschillende vormen van kennis - waaronder wetenschappen, meetkunde en filosofie. Voor de Grieken was het allemaal filosofie. Hier dus EN.

We spoelen nog even verder terug in de geschiedenis. Dan komen we bij de Egyptenaren. Het lijkt me heel onwaarschijnlijk dat verdelen een kernbegrip was bij de Egyptenaren.

Wanneer we dit plaatje overschouwen, dan is er blijkbaar in de loop van de geschiedenis een breuk gekomen met de Romeinen. Hier zou een diepere studie op zijn plaats zijn om deze stelling te bevestigen of eventueel te ontkrachten. Voor dergelijk studiewerk voel ik mij niet geroepen.

Van René Descartes tot Max Planck

Enkele voorbeelden over Christina von Dreien

(nieuw, nog in bewerking, de precieze teksten nog op te zoeken)
Christina von Dreien is iemand met zeer hoog (multidimensionaal) bewustzijn. Een paar anekdootjes uit haar jeugd (verteld door haar moeder, Bernadette):
* Wanneer Christina in de auto zat wou ze een plaatsje naast haar voor haar overleden tweelingzusje Elena. Moeder Bernadette vond dat haar dochter wel veel fantasie had. De werkelijkheid is enigszins anders: Christina is helderziend en zij wou een plaatsje voor haar zusje die effectief naast haar zat, fijnstoffelijk dan.
* Toen Christina wat ouder was had ze met haar moeder over Elena. Moeder Bernadette vroeg zich af waar Elena nu wel zou kunnen zijn. Christina antwoordde: je hebt er zonet doorheen gelopen.
Uitleg: Elena was daar, vermoedelijk vlak bij Christina, fijnstoffelijk dan, voor moeder Bernadette onzichtbaar, voor Christina even reëel als een stoffelijk lichaam. Door een fijnstoffelijk lichaam kan je dwars doorheen lopen, zonder er zelfs maar iets van te merken. In de hogere wereld is EN het sleutelwoord: op een bepaalde plaats kan én het ene én het andere fijnstoffelijk lichaam aanwezig zijn. In de gewone stoffelijke wereld gaat dit uiteraard niet, daar is OF het sleutelwoord: als iemand bijvoorbeeld op een stoel zit dan is die stoel bezet en kan daar niemand anders op zitten.

Spoken

Een spook is misschien wel een mooi voorbeeld van fijnstoffelijkheid. Iedereen heeft wel een zeker idee van wat een spook is. Heel wat mensen beweren dat spoken niet bestaan. Correct: grofstoffelijk bestaan ze niet. Ze zijn dan ook voor de (gewone) zintuigen onwaarneembaar. Voor wie bestaan - iets bestaat - ziet als fysiek bestaan is dit dus volkomen correct.
Fijnstoffelijk zit het anders. Helderzienden kunnen spoken zien, ze zien met hun fijnstoffelijke ogen. Wie helderziend is kan er behoorlijk last van hebben. Wie niet helderziend is, kan spoken niet waarnemen en heeft er dan ook meestal nauwelijks last van (tenzij zij uitdrukkelijk op jou inwerken).
Terloops: heel wat kinderen zijn helderziend. Wanneer een kind dus een spook ziet, neem dit dan ernstig.